گروه علمی فرهنگی هنری

سایه

منوي اصلي

آرشيو موضوعي

آرشيو مطالب

سايت ها و وبلاگهاي مفيد:


امکانات


و امروز بود که...

وقتی که از سفر نه ماه ات بازگشتی یقین دارم که در کائنات جشن و سروری برپا و ملائکه و کروبیان خوش سیما همه به پایکوبی و رقص مشغول و ساقی می ای از عمق جان میفشرد و مطربان بر ساز خود زخمه و نوای خوش آمدی سر میدادند که آمد...آمد... نوری دگر از نورستان و گلی از گلستان و روزنه ی امیدی دیگر که گشوده شد در این زندان تاریک و سروشی از ملکوت که خلیفه ای دگر پای نهاد بر این فرش خاکی تا دوباره رخت بربندد و پای پرواز بگیرد و سفری نو آغاز و مایه فخر جل جلاله شود بر عالم که این ست همان آدمی که مسجود شد و کرامت بخشیدمش بر هر دو جهان و کون و مکان و چنین است که آفریدمش برای خود و عالمی را برای او...

و نام نهانیده شدی از پدر به نامی نیکو،چنان نیکو که در کلام و کلمه نمی گنجید و از این باب تورا بهترین بهترین نام نهادند که به راستی چه نامی توان یدک کشیدن روح بزرگ  تو را داشت و چه نیکو انتخابی که بهنام نهادند تو را...

از صمیم دل با تکاتک ذره ذره وجودم برایت آرزو بهترین ها را دارم هم چو نامت...

ای خوشه نور تولدت مبارک...

 

نويسنده: علی صدیقین تاريخ: پنج شنبه 22 تير 1391برچسب:, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

داستان کوتاه دست فروش قسمت اول

داستان کوتاه " دست فروش "

قسمت اول

 

امیدوارم لذت ببرید

 

اصل داستان را در ادامه مطلب از دست ندهید


ادامه مطلب
نويسنده: مجتبی خلوتی تاريخ: سه شنبه 20 تير 1391برچسب:داستان,کوتاه,مجتبی,خلوتی,دست,فروش,تابستان,دوم,دبستان,پسر,عمو,, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

داستان الهه ناز (1)

داستان الهه ناز قسمت اول ( و یا شاید اول و آخر)

این داستان کاملا تخیلی بوده و زاییده ذهن نویسنده می باشد

لطفا سوء برداشت نشود

 

برای خواندن داستان به ادامه مطلب رجوع شود


ادامه مطلب
نويسنده: مجتبی خلوتی تاريخ: چهار شنبه 14 تير 1391برچسب:داستان,الهه,ناز,مجتبی,خلوتی,دانشکده,برق,تخیلی,سینما,داریوش,مهرجویی,, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

عطاران در مدیوم سینما

نقدی بر اولین فیلم عطاران در مقام کارگردان : خوابم می یاد

 

رضا امیدوار معلمی ساده و درستکار که در میانسالی هنوز با پدر و مادرش زندگی می کند و تلاش های مادر برای سر و سامان دادن به وضعیت رضا که شخصیتی شبیه به دیگر شخصیتهای مورد علاقه ی عطاران در دیگر فیلم هایش دارد فردی دست و پا چلفتی و بی عرضه که از عهده ی خودش بر نمی آید بی نتیجه مانده است چرا که رضا توانایی ارتباط بر قرار کردن با دیگران را ندارد و از چیزی می ترسد .

 

 

نقد را در ادامه مطلب از دست ندهید


ادامه مطلب
نويسنده: مجتبی خلوتی تاريخ: شنبه 10 تير 1391برچسب:عطاران,مدیوم,سینما,خوابم,می,یاد,نقد,رضا,کافکا,آلبر,کامو,چه,گوارا,مجتبی,خلوتی,فیلم,, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

آقا بیا...

آقا بیا...

شاعر : مسافر

سبک فنی شعر:نو

 

این جمعه ها در پی هم میدوند

                                               پس کی بیایی و لبخند میشوم

آقا بیا و کن فیکون کن جهان ما

                                               درهم بکوب بتکده های سراب ما

آقا بیا که جهان پر فساد شد

                                               از دیدگان عشق جهان پر ز خار شد

آقا بیا که در قفس خویش مانده ایم

                                               اندیشه، نی خیال میکنیم  آزاده ایم

آقا بیا که زمین پر ز داد شد

                                               داد یتیم و آه دل ما سیاه شد

آقا بیا که نام تو بازیچه گشته است

                                               نامت چو دانه دانه تسبیح گشته است

تسبیح پاک و مقدس بُوَد ولی

                                               در بین دست زاهدان بازیچه گشته است

آقا بیا و بین که به نامت چه ها کنند

                                               های و هوس براند وریشش دراز کند

آقا به اسم خلافت به جای تو

                                               اندیشه میکنند که خدا هم مطیع اوست

آقا پناه میبرم از شر دشمنان

                                               دشمن لباس پاک نیاکان تو به تن کند                   

آقا بیا به حکم هوس های عالم مفسد  

                                              حکم خدا و دین و اصولش عوض کنند

آقا بیا تا که بسته شود این دهان پست

                                               تا ادعا خمش و شاهین شکار شود

آقا بیا تا که شب ما سحر شود

                                               از سرنوشت ما، شب یلدا قضا شود

آقا بیا ز راه سفر منتظر شدیم

                                               از بس که منتظر بماندیم فنا شدیم

آقا بیا که در دل ما سوز، نان شب ست

                                               نان شب فقرا هم لَختی گران شدست

آقا بیا و بین که بر امت چه شد بیا!!

                                               موسی بیا و بین که جهالت چه ها کند

موسی ز کوه طور بیا هم به داد ما بِرَس

                                               گوساله ای بیامد و کانون ما بِگَشت

آقا بیا و بین که فرهاد کوه کن

                                               شرکت زدست و سنگ ز چین بیاورد

کوهی دگر نمیکند و سختی نمیدهد

                                               دیگر تمام فکر و عزمش دلار شدست

سال هاست که عشق شیرین به در شدست

                                               هرروز با دو سه شیرین گذر شدست

آری که مجنون قصه های دور

                                               سالی ست مرده است و به جایش جومونگ شدست

آقا بیا که در این نار پسمدرن

                                               سنگی شدیم به خیال مدرن شدن

آزاد گفته اند که جهان و جهانیان

                                               و الله از گون دشت هم پا به خاک تریم

بین یک و هیچ فاصله نیست به یک جهان

                                               یا پسمدرن یا که تو امل بمان بخوان

کوتاه میکنم سخنم را به یک کلام

                                               خوش میکنم دل خویشم به این کلام

با آن همه سیاهی و زشتی این جهان

                                               هرصبح هم نشانه امید پس بیا...

 

آقا بیا...

 

 

 

نويسنده: علی صدیقین تاريخ: شنبه 3 تير 1391برچسب:شعر,آقا,جهان,مدرن,سیاهی,نور, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

داستان من و زهره...

این داستان من و زهره است و شیدایی من از دیدن او...

 

 

 

شیدایی من در ادامه مطلب...


ادامه مطلب
نويسنده: علی صدیقین تاريخ: چهار شنبه 17 خرداد 1391برچسب:من,خورشید,مهر,زهره,لیلی,زاهد, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

همراه سایه

بسمه تعالی

برای سایه نشینان چو خیمه برپاییم

همراه سایه برگی از مجله علمی فرهنگی هنری سایه برای مخاطبان سایه

 

برآن شدیم تا صفحه ای را به مخاطبان سایه ای خود اختصاص دهیم تا ضمن تعامل و

برقراری ارتباط بیشتر با مخاطبان خود آنها نیز بتوانند با انتشار دلنوشته ها و مطالب علمی

فرهنگی و هنری خود که تا کنون مجالی برای بروز آنها دست نیافته بود سایه را در اشاعه

و ترویج بیشتر فرهنگ و هنر در سطحی فراگیر که از اهداف این گروه علمی فرهنگی

هنری است یاری داده و سایه بتواند همگام با سایه ای ها در تحقق این مهم بکوشد و کوشا

باشد

باشد که برآید

در همراه سایه , همراهان سایه با به عضویب در آمدن در صفحه اختصاصی خود یعنی

همراه سایه می توانند مطالب پیشنهادی خود را برای ما ارسال کنند تا با نام خودشان به دید

همگان در آید.

مطالب برگزیده همراه سایه در صفحه اصلی سایه به نمایش گذاشته می شود

افرادی که مطالب ارسالی شان به قلم خود به رشته تحریر در آمده باشد در اولویت تایید و

چاپ نوشته خود می باشند و از امتیاز ویژه ای جهت ثبت در صفحه اصلی سایه

برخوردارند

طبیعی است که از انتشار پست های ضعیف که عاری از بار فرهنگی خاصی می باشند و

تک جملات کوتاه که مخصوص محافل فیس بوکی و دیگر شبکه های اجتماعی

است خودداری می شود

 

همراه سایه از هم اکنون در انتظار مطالب ارسالی شما می باشد

www.hamrahsayeh.loxblog.com

 

 

نويسنده: مجتبی خلوتی تاريخ: شنبه 13 خرداد 1391برچسب:همراه,سایه,علمی,فرهنگی,هنری,مخاطب, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

دوباره...

دوباره...

دوباره باز این دلم پرید جای دیگری...

دوباره فکر و ذهن من رسید جای دیگری ...

دوباره این حدیث حاضر و غیاب در دلم

تنم حضور و این دلم غیاب جای دیگری...

دوباره دست من رود اشاره کتابها...

کتاب عشق واکند دوباره جای دیگری...

دوباره حمدی و ثنا کنم برای حافظا

دوباره یک تفألی دوباره شور دیگری...

دوباره باز آمدست غزل غزل به پیش من

که ای تو صاحب نیاز دوباره صبر دیگری...

دوباره یک غزل فقط دوباره یک حدیث صبر

که یوسفت بیاید و نیاز صبر دیگری...

که ای تو پیر و ای نبی بشین به انتظار و دل

ببایدش در این امید که حال وقت دیگری...

دوباره این امید او که لانه پر از غمت

پراز خروش میشود اگر به صبر دیگری...

دوباره با دیدن همان دوبیت اولی

دلم گریست بازهم دوباره اشک دیگری...

کتاب را دوباره من ببندم و رها کنم

که ای تو حافظا بیار دوباره شعر دیگری...

ولی دوباره باز هم بیاید آن غزل همی

که ای تو یعقوب نبی،نیاز صبر دیگری...

دوباره خسته میشوم از این یه روزمرگی

دوباره اشک و آه دل دوباره سوز دیگری...

دوباره این دو روز من شبیه هم،نه یکی

من از نیاز خسته ام دوباره راه دیگری...

مسافرا چرا دگر تلاش سرنمیبری

امید در دلت ببار دوباره شوق دیگری...

ولی فسوس که این سفر به منتهی نمیرسد

اگر مسافر رهش دوباره شرّ دیگری...

 

شاعر:مسافر

نويسنده: علی صدیقین تاريخ: چهار شنبه 3 خرداد 1391برچسب:شعر, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

لذّت يك لحظه مادر داشتن (مطلب ارسالی از arsalan_rn)

« مادر »

 

تاج از فرق فلك برداشتن

 جاودان آن تاج بر سر داشتن

 

 در بهشت آرزو ره يافتن

 هر نفس شهدي به ساغر داشتن         

 

 روز در انواع نعمت ها و ناز 

 شب بتي چون ماه در بر داشتن

 

 صبح از بام جهان چون آفتاب

 روي گيتي را منور داشتن

 

 شامگه چون ماه رويا آفرين

 ناز بر افلاك و اختر داشتن

 

 چون صبا در مزرع سبز فلك

 بال در بال كبوتر داشتن

 

 حشمت و جاه سليمان يافتن

 شوكت و فر سكندر داشتن

 

 تا ابد در اوج قدرت زيستن

 ملك هستي را مسخر داشتن

 

 بر تو ارزاني كه ما را خوشتر است

 لذّت يك لحظه مادر داشتن.

 

(فریدون مشیری)

نويسنده: تاريخ: 23 ارديبهشت 1391برچسب:, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

م....ا....د....ر....

تقویم یک خوبی که دارد همین است که به انسان یادآوری میکند روزهای خاص رو...روزهایی که یکبار در سال تکرار میشوند و میروند پی کارشان تا سال دیگر.روزهایی که میآیند تا به ما بفهمانند که یک سال دیگر از پارسال تا به حال پیش هم بودید و گذر عمر را نفهمیدیم.روزهایی که می آیند و میروند مثل باد...یادش بخیر انگار همین دیروز بود که دوباره فکر هدیه روز مادر شده بود فکر و ذهن و درگیری روزانه مان که برای مادر چه بخریم...یکی میگفت زیورآلات و دیگری ردش میکرد دست آخر هم چیزی رو به عنوان هدیه میخریدیم که هیچ کس از اول فکرش رو هم نمیکرد.دوباره اوون روزها از تقویم سربلند کردند و دوباره تکرار...

داشتم فکر میکردم(فکر؟؟!!!)چه بنویسم از برای روزی چنین برای کسی که فرشته ای از سوی خداست که مرا به دنیا آورد...مرا بزرگ کند و خودش هم مثل تمامی کلیشه ها همچو پروانه بسوزد و بسازد،بسازد آینده ای که شاید خود در آن نباشد؛بسازد فردایی که خود کمترین سهمی از آن دارد ولی با تمامی وجود میسازد...

گفتم مثل آن زمان ها نامه بنویسم،گفتم حرفهای دلم را در سیاه و سفیدی ها پیاده سازم تا دل سبک شود از ناآرامی نفس،گفتم سپاس گویم او را از هر آنچه که تا کنون باید از آن ها سپاس گفته و نگفتم و ناسپاسی کردم.پس مینویسم نامه ای برای اولین حامیم در زندگی برای ...مادرم.

بسم هو اللطیف...

م

ا

د

ر

سلام...

یادم نمی آید که از کی گفتم مامان ولی مطمئنم که اولین کلمه ای که از دهانم بیرون آمد همین کلمه مقدس و اهورایی بود و چه زیبا کلمه ایست این کلمه...مادر...من که به یاد ندارم ولی میدانم که از وقتی که هنوز به دنیا نیامده بودم زحمتم بر دوش تو بود تا امروزم که به قول خودت مردی برای خودم شدم و ...

مادرم نمیدانم از کجا شروع کنم،نمی دانم از کجایش سپاس را آغاز کنم...ولی

با تمام وجود میگویم با تمام توانم...

 

مامان به خاطر تک تک روزهای زندگی ام...به خاطر تمام شبهایی که بیدار شدی از گریه ام...به خاطر تمامی زحماتی که برایت داشتم از ته ته دلم دستت را میبوسم و به چشمانت خیره میشوم و میگویم با تمامی شور و شوق جوانی ام

مادر دوستت دارم...و تورا سپاس میگویم سپاسی به عمق تمامی خوبی ها...

باز هم میگویم دوستت دارم...

مزاحم همیشگی

بچه همیشه بچه

 

نويسنده: علی صدیقین تاريخ: شنبه 23 ارديبهشت 1391برچسب:, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

حساب و کتاب آخر سال(من و کودک درونم)

 

نود هم آمد و مدتی بود و حال هم دارد که رخت میبندد از این روزگار...
حساب و کتاب آخر سال(نسخه خودی):
و این هم گذشت...گویا همین دیروز بود که بهم گفتی که ای بابا سال 89هم تمامشد و آدم نشدیم،سال تمام شد و به چندتا از آرمان ها و هدفهات رسیدی...اوون طرح و نقشه ای که داشتی چند درصدش عملی شد و به نتیجه رسید.و من مدام سرم را به بالا تکان میدادم و هر لحظه شرمنده تو میشدم...که نه...نه...نه...
سررسید نود هم تمام شد و رسید به صفحه آخرش،امروز که داشتم سررسید نودم رو مرور میکردم دیدم چقدر گاهی تنها بودیم و گو اینکه در بین دوستانمان بودیم و گاهی هم چه شور و شوقی داشتم گو اینکه در خلوت تنهایی نشسته بودیم.
 
 
 
 
 
 
 

ادامه مطلب
نويسنده: علی صدیقین تاريخ: دو شنبه 29 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

سرآغاز من در سایه

 

"در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره در انزوا , روح را آهسته در انزوا می خورد و میتراشد .
این دردها را نمیتوان به کسی اظهار کرد , چون عموما مردم عادت دارند که این دردهای باور نکردنی را جز اتفاقات و پیش آمدهای نادر و عجیب بشمارند و اگر کسی بگوید یا بنویسد مردم بر سبیل عقاید جاری و عقاید خودشان سعی می کنند آنرا با لبخند , شکاک و تمسخر آمیز تلقی بکنند"
"و اینجا بود که فهمیدم تا ممکن است باید خاموش شد , تا ممکن است باید افکار خودم را برای خودم نگهدارم و اگر حالا تصمیم گرفتم که بنویسم , فقط برای اینست که خودم را به سایه ام معرفی کنم - سایه ای که روی دیوار خمیده و مثل این است که هر چه می نویسم با اشتهای هرچه تمامتر می بلعد – برای اوست که می خواهم آزمایشی بکنم : ببینم شاید بتوانیم یکدیگر را بهتر بشناسیم ."
"فکرش را بکنيد , يک عامل مجازي مي‌آيد و روي عوامل حقيقي تاثير مي‌گذارد. تاثير که چه عرض کنم؛ کن‌فيکون. وحشتناک است؛ دلهره‌‌زا و رعب‌آور. حتي اگر کمي عميق‌تر فکر کنيم، برخي از افسانه‌ها هم يادمان مي‌آيد: خدايان رومي و يوناني تصميم مي‌گيرند، فلان شاه‌زاده به بيسار شاه‌دخت نرسد و يکهو صائقه‌اي مي‌زند و فاتحه. يا چه مي‌دانم وردي در آسمان خوانده مي‌شود و داماد، عروس را شبيه مارمولک مي‌بيند. همين است ديگر! غير از اين که نيست؟ مي‌خواهم بگويم اگر آن‌ها را باور نکنيم، از اين هم به‌راحتي مي‌توانيم بگذريم. چون هردوي‌شان واقعا حضور ندارند. وجودشان فيزيکي نيست و عرصه‌اي هستند براي پرورش مجاز و خيال. ولي اگر يک‌ لحظه رويش بايستيم و بپرسيم يعني مي‌شود؟ ترس همه‌جاي‌مان را فرامي‌گيرد. البته اين روزها باب شده که همه، چيزي از متافيزيک بگويند و حلقه‌حلقه تا ملاقات خدا بروند. مطالب زيادي هم درباره‌ي اعتياد اينترنتي گفته شده که دربرابر کراک و ترياک بچه‌بازي‌ست. براي همين ترس‌مان دو‌-سه دقيقه بيش‌تر دوام نمي‌آورد و من هم قصد ندارم زيادي روي اين قضيه مانور بدهم. يعني مي‌خواهم کلي‌گويي بکنم: من آدمي سنتي‌ام و اين حرف‌ها توي کت‌ام نمي‌رود."
 
و فقط یک سوال می ماند :
"آیا روزی به اسرار این اتفاقات ماوراء طبیعی , این انعکاس سایه روح که در حالت اغماء و برزخ بین خواب و بیداری جلوه می کند کسی پی خواهد برد؟"
نويسنده: مجتبی خلوتی تاريخ: پنج شنبه 25 اسفند 1386برچسب:سایه,سرآغاز,مقدمه, موضوع: <-CategoryName-> لينک به اين مطلب

سايه...

سایه هم هست و هم نیست...مجازیست در عین حقیقت...مجازی که خبر از حقایقی میدهد...و آن حقیقت...حقیقت انسانیت است...

نويسندگان


کاوش

Template By: LoxBlog.Com


© All Rights Reserved to saayeh.LoxBlog.Com | Template By: NazTarin.Com